Interview op congres 2008

Op een internetforum stond de volgende oproep: "KRO zoekt een ex-JG die [op TV] wil vertellen (geen blokkades of taboe's) hoe het was om uit de organisatie te gaan, en hoe de familie daarmee omging."

Uit respect voor en piëteit met mijn ouders en familie zou ik zo'n interview niet kunnen geven. Interviews op TV en districtscongressen etc., waarin familieleden elkaar - ongeacht of het onderwerp nu religieus of niet - (direct of indirect) zwartmaken of demoniseren, daar moet ik persoonlijk niets van hebben. Volgens mijn levensbeschouwing gaan ouders en hun kinderen en broers en zussen zo niet met elkaar om. Dat heeft in mijn ogen helemaal niets met religie te maken, maar met omgangsvormen binnen families.

Ik weet waarover ik praat, want mijn eigen ouders en zwager (interviewer Bernard Verheijen) demoniseerden mij indirect en impliciet (vergelijking met cobra [Satan de Duivel]) tijdens een interview op het districtscongres 2008 (op 2 augustus 2008, Jaarbeurs Utrecht; de link van dit geluidsfragment is eventueel op aanvraag beschikbaar: vermeld je e-mailadres in een reactie hieronder). Het gaf me het gevoel dat ik verraden was. Als ik denk aan de Gulden Regel ("Doe voor anderen wat u graag voor uzelf gedaan wilt hebben" - Matth. 7:12), dan zou ik een soortgelijk verdriet mijn ouders en familie niet willen aandoen. Ze zijn namelijk al zo teleurgesteld door mijn uitsluiting.

Hoewel de uitingen in het interview dé facto lasterlijk zijn, beseffen we dat ook zij in een bepaald opzicht slachtoffers zijn (zie eventueel verder hier). We blijven - misschien tegen beter weten in – geloven in de onvoorwaardelijke liefde tussen ouders en hun (klein)kinderen, en tussen broers en zussen. We beseffen maar al te goed dat JG geen greintje respect hebben (zie ook Loesje) voor mensen die de organisatie verlaten hebben, laat staan voor de redenen waarom ze dat gedaan hebben. Het komt JG blijkbaar beter uit om deze mensen op hun openbare vergaderingen en in de lectuur liefdeloos te demoniseren. Maar ondanks deze liefdeloze etiketten blijft onze (christelijke) kijk ongewijzigd: Meningsverschillen – ook al zijn ze van religieuze aard - bieden juist uitgelezen kansen om elkaar liefde en respect te tonen. We blijven bidden voor degenen die ons vervolgen.

We denken vaak aan de wijsheid in onderstaande prachtige verhaal:

Een Oosterse, wijze leermeester ging eens met zeven leerlingen een ochtendwandeling maken, terwijl de dauw nog over het land lag. Na enige tijd brak de zon door en de dauwdruppels schitterden dat het een lieve lust was! Bij een grote dauwdruppel liet de oude meester halt houden. Hij schaarde zijn leerlingen zodanig rondom de druppel dat de zon erop bleef schijnen en vroeg hen welke kleur de druppel had.

"Rood," zei de eerste.
"Oranje," zei de tweede.
"Geel," zei de derde.
"Groen," zei de vierde.
"Blauw," zei de vijfde.
"Paars," zei de zesde.
"Violet," zei de zevende

Ze stonden verbaasd over de verschillen en omdat ze allemaal zeker waren van de kleur die de druppel had, ontstond er bijna ruzie. Toen liet de oude meester hen enige keren van plaats wisselen. En heel langzaam drong het tot hen door dat, ondanks de verschillen in hun waarneming, ze toch allemaal de waarheid hadden gesproken.

Nadat er zo enige tijd verstreken was, liet de oude meester hen weer hun oorspronkelijke plek innemen. Maar omdat intussen de zon gedraaid was, kaatsten er weer heel andere kleuren terug vanaf de grote dauwdruppel. En de meester sprak: "Hoe u de waarheid ziet, hangt af van de plaats en de tijd die u in het leven inneemt, zoals u daarnet een deel van het licht hebt gezien en dat voor de waarheid aanzag... Laat uw medemensen in volle vrijheid hun eigen weg bewandelen, hun eigen plaats innemen en hun eigen deel van het licht waarnemen. U heeft allemaal waarheden nodig, want alle tezamen vormen zij het werkelijke spectrum als geheel; de volle waarheid.. Tot u zelf een van de groten bent geworden en de zeven kleuren als één kunt waarnemen, zal ieder afhankelijk van zijn situatie een ander standpunt innemen en de waarheid op een andere manier zien.. Wees daarom niet alleen tolerant, want dat is slechts het duiden van andermans mening, maar wees zelfs blij dat er andere meningen zijn. Zolang u zelf nog niet het volle licht kunt zien, heeft u uw medemens als medeleerling nodig om de volle waarheid te leren kennen."

We blijven uit liefde hopen dat onze JG-familie ooit nog eens onderstaande mooie ontdekking zal doen:

"De mooiste ontdekking die ware vrienden doen, is dat ze afzonderlijk kunnen groeien zonder uit elkaar te groeien." - Elizabeth Foley